Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2019

Έχει δίκιο η Κεραμέως! (Περί της ανακοίνωσης του υπουργείου παιδείας για την 28η Οκτωβρίου)


του Βασίλη Λιόση

Μεγάλος σάλος προκλήθηκε από την ανακοίνωση της υπουργού παιδείας σχετικά με την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Διάφορα απομεινάρια κομμουνιστοσυμμοριτών, αναρχοάπλυτων και δογματικών ιδεολόγων, έσπευσαν με κακόβουλο τρόπο να στηλιτεύσουν το μήνυμα της ανακοίνωσης κατηγορώντας την ηγεσία του υπουργείου παιδείας για ιστορική άγνοια και ιδεολογική στρέβλωση. Κακώς! 

Η ανακοίνωση λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Σωστά κάνει λόγο για «δυνάμεις της βίας και του μίσους» γενικά και αόριστα. Έτσι κι αλλιώς καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται. Το να κάνουμε ευθεία αναφορά στον ναζισμό και τον φασισμό είναι εξόχως προβληματικό, αφού θα πρέπει στη συνέχεια να εξηγήσουμε πως το επίδικο ζήτημα είναι ο ολοκληρωτισμός και όπου υπάρχει ολοκληρωτισμός θα πρέπει να αναφέρουμε και τον κομμουνισμό. Έτσι, με αυτό τον ευφυή τρόπο η ανακοίνωση αποφεύγει να γίνει εμπαθής, αφού κάνει τη χάρη στους κομμουνιστικούς δεινόσαυρους να μην τους θίξει και αυτό είναι ένα θαυμάσιο δείγμα μεγαλοψυχίας, πολιτικού μεγαλείου και εθνικής ομοψυχίας. 

Σωστά, επίσης, κάνει λόγο για τις δυνάμεις του λαϊκισμού. Πρόκειται για μία πληγή του 21ου αιώνα της οποίας οι ρίζες βρίσκονται στον 20ό. Τώρα αν ο λαϊκισμός αφορά ένα συγκεκριμένο στυλ και όχι το περιεχόμενο της πολιτικής, αν σε αυτή την έννοια συμπεριλαμβάνουμε και τον Τσάβες και τον Σαλβίνι, αν πρόκειται για μία έννοια κατασκευασμένη από συγκεκριμένους φορείς με συγκεκριμένες στοχεύσεις, όλα αυτά είναι λεπτομέρειες που μόνο φανατικοί τις λαμβάνουν υπόψη τους. Επικροτούμε, λοιπόν, με άφατο ενθουσιασμό την ανακοίνωση του υπουργείου παιδείας και καταδικάζουμε όλους εκείνους τους στενόμυαλους που επιμένουν να μας λένε ότι η υπουργός παιδείας εξυπηρετεί ιδεολογικές κατασκευές που προέρχονται από την ελληνική ολιγαρχία και εδράζονται σε ιδεολογικά κατασκευάσματα του ελληνικού μετεμφυλιακού κράτους, γνωστού για τις δημοκρατικές του παραδόσεις. 

Φτάνει πια με την ξύλινη γλώσσα και τις αγκυλώσεις. Ας δούμε τα πράγματα ανοικτόμυαλα και δίχως τις παρωπίδες που μας οδηγούν στην αναπαραγωγή νεκρών σχημάτων.  Τώρα, αν κάποιος μας αντιτείνει πως η ανακοίνωση παραλείπει ορισμένα σημαντικά ιστορικά γεγονότα, δεν θα συμφωνήσουμε μαζί του. Θεωρούμε πως ο ρόλος της εθνικής αντίστασης στην Ελλάδα την περίοδο της κατοχής, η δράση του ΕΑΜ με το 1,5 εκατομμύρια μέλη, τα αίσχη του ναζιστικού στρατού και τα δεκάδες μικρά ή μεγάλα ολοκαυτώματα, η ήττα του χιτλερικού στρατεύματος στη Σοβιετική Ένωση είναι μόνο αμελητέα ιστορικά γεγονότα.

Έτσι κι αλλιώς όπως μας πληροφορεί ο Μπογδάνος πρέπει να επανεκτιμήσουμε τον ρόλο της κυβέρνησης Τσολάκογλου, πρέπει να ξαναδιαβάσουμε την ελληνική ιστορία όπως μας προτείνουν οι Μαραντζίδης και Καλύβας, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως οι ναζί ηττήθηκαν στη Νορμανδία ανεξάρτητα από το αν υπήρξαν 25 εκατομμύρια νεκροί στη Σοβιετική Ένωση και να ξεμπερδεύουμε με την ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς, όπως μας λένε συχνά πυκνά οι εξαίρετοι πολιτικοί και διανοούμενοι Βορίδης και Γεωργιάδης. Και θα τελειώσουμε αυτές τις σκέψεις αναφωνώντας διαπνεόμενοι από ιστορική αντικειμενικότητα «Ζήτω το έθνος!», «Ζήτω ο ΕΔΕΣ!», «Ζήτω οι γερμανονοτσολιάδες, οι δοσιλογικές κυβερνήσεις και τα τάγματα ασφαλείας!». Ζήτω!

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2019

Δελτίο τύπου Συντ/σμού Δράσης και Διαλόγου Κομμ/κών Δυνάμεων για παναττική ιδρυτική ΓΣ την Τετ. 13/11, και για κοινό μπλοκ στην πορεία της 17/11


Δελτίου τύπου


Ο Συντονισμός Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων θα πραγματοποιήσει παναττική συνέλευση την Τετάρτη 13/11, στην οποία καλεί τους συντρόφους και συντρόφισσες που ενδιαφέρονται για το εγχείρημα να συμμετέχουν για να γίνει το πρώτο βήμα στην κατεύθυνση ενός μαζικού πόλου συσπείρωσης κομμουνιστικών ρευμάτων προς μια ενωτική οργάνωση, που θα ανοίξει το δρόμο για το κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα της εποχής μας. Στη συνέλευση θα συζητηθούν από τους συμμετέχοντες βασικά στοιχεία πολιτικής - προγραμματικής πρότασης, η διαμόρφωση θέσεων για τις πολιτικές εξελίξεις, καθώς και η ανάδειξη προσωρινού συντονιστικού. 

Αντίστοιχες συνελεύσεις θα πραγματοποιηθούν το επόμενο διάστημα και τοπικά σε άλλες πόλεις καθώς και θεματικά για το χώρο της εργασίας, της αυτοδιοίκησης και της νεολαίας σε μια πορεία πανελλαδικής συγκρότησης με στόχο α) τη συμβολή στη συγκρότηση μιας ευρύτερης εναλλακτικής, ενωτικής, μετωπικής πολιτικής απάντησης ενάντια στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική και στα αδιέξοδα του νέου δικομματισμού, β) την ανάδειξη της ανάγκης για μια σύγχρονη πρόταση για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό της εποχής μας. 
Ο Συντονισμός Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων καλεί επίσης σε μια μαζική, ενωτική παρουσία με κοινό μπλοκ στην πορεία του Πολυτεχνείου στις 17/11.

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2019

Εξάρχεια και αστυνομία


του Δημήτρη Καλτσώνη

αν. καθηγητή θεωρίας κράτους και δικαίου
Πάντειο Πανεπιστήμιο

εφημ. Documento 29/9/2019


Οι πρόσφατες επιχειρήσεις της αστυνομίας στα Εξάρχεια δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα υπαρκτά προβλήματα υποβάθμισης της περιοχής. Η εγκατάλειψη, οι υποβαθμισμένες υπηρεσίες καθαριότητας, η έλλειψη πρασίνου, κοινωνικών υποδομών, ελεύθερων χώρων και τόσα άλλα δεν λύνονται με αστυνομικές παρεμβάσεις. Απαιτούν κονδύλια, στοχευμένες συστηματικές προσπάθειες της πολιτείας και της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Αστυνομική παρέμβαση απαιτεί η αντιμετώπιση του εμπορίου ναρκωτικών και γενικότερα η εγκληματικότητα, αν και τα επίπεδα εγκληματικότητας -μας διδάσκει η εγκληματολογία - μεσο-μακροπρόθεσμα αντιμετωπίζονται και μειώνονται με κατάλληλες κοινωνικές και οικονομικές πολιτικές. Φαίνεται όμως ότι με τους κρίσιμους τομείς της εμπορίας ναρκωτικών και της εγκληματικότητας η αστυνομία δεν ασχολήθηκε. Οι επιχειρήσεις της είναι εντυπωσιοθηρικές. Στρέφονται ενάντια σε βολικούς "εχθρούς" όπως τα γυναικόπαιδα των προσφύγων αφήνοντας στο απυρόβλητο τους μεγαλέμπορους ναρκωτικών.
Γενικότερα θα έλεγα ότι η χρήση αστυνομικής βίας έχει σκοπό, ή πάντως παράπλευρο αποτέλεσμα, να εθίζει την κοινωνία στη βία. Ειδικά όταν οι αστυνομικές δυνάμεις παραβιάζουν το νόμο και αναπτύσσουν πρακτικές και συμπεριφορές απαξίωσης του ανθρώπου, καλλιεργείται αντικειμενικά στις τάξεις τους φασίζουσα νοοτροπία. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο όπως είδαμε τα τελευταία χρόνια με την ανάπτυξη του νεοναζισμού και τις σχέσεις του με πυρήνες στην αστυνομία, οι οποίοι δεν έχουν θιγεί στο ελάχιστο.
Τέλος, έχω την αίσθηση ότι μέσα από τέτοιες επιχειρήσεις, που θυμίζουν κατεχόμενη πόλη, προετοιμάζεται το έδαφος για την εξαπόλυση της αστυνομικής βίας σε βάρος των εργαζομένων. Είναι βέβαιο ότι οι πολιτικές περαιτέρω συρρίκνωσης των εργασιακών δικαιωμάτων, που συνεχίζονται απρόσκοπτα από το ξέσπασμα της κρίσης και μετά, θα φέρουν αντιδράσεις. Θεωρώ ότι προετοιμάζεται κατά κάποιο τρόπο η κοινωνία να δεχθεί ως αναγκαία την αστυνομική καταστολή των λαϊκών αντιδράσεων. Όμως το Σύνταγμα κατοχυρώνει κάποια απαράγραπτα δικαιώματα: της απεργίας, της συνάθροισης, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και δεν επιτρέπει σε καμιά κυβέρνηση να εξαπολύσει την αστυνομική δύναμη και να περιορίσει αυθαίρετα τα συνταγματικά δικαιώματα. Μην ξεχνάμε ότι το ακροτελεύτιο άρθρο 120 παρ. 4 του Συντάγματος, βασιζόμενο στην ιστορική εμπειρία, καθιερώνει το δικαίωμα αντίστασης σε τυχόν αντιδημοκρατικές πρακτικές κατάλυσής του.

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2019

Δελτίο Τύπου: ΓΣ των εργαζ/νων 
του «Ειδικού Προγράμματος απασχόλησης για ανέργους πτυχιούχους Ανώτατων Εκπαιδευτικών και Τεχνολογικών Ιδρυμάτων, ηλικίας 22-29 ετών, σε Υπουργεία και εποπτευόμενους δημόσιους φορείς» από τις 4 Δομές του ΚΚΠΠ ΝΑ

Το Σάββατο 12 Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε πρώτη γενική συνέλευση των νέων εργαζομένων ηλικίας 22-29 ετών του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου. Στις εργασίες της συνέλευσης έλαβε μέρος η πλειοψηφία των εργαζομένων και από τις 4 Δομές του ΚΚΠΠ ΝΑ. 

Το παρόν στη συνέλευση του Σαββάτου έδωσαν ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου της Ρόδου, εκπρόσωποι των τοπικών οργανώσεων των 5 Κοινοβουλευτικών κομμάτων (Ν.Δ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ-ΜεΡΑ25) και 2 Εξωκοινοβουλευτικών (ΛΑ.Ε και ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Από τη μεριά των τοπικών συνδικαλιστικών οργανώσεων το παρόν έδωσαν 2 Εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας και Πρωτοβάθμιας, 1 εκπρόσωπος Υγειονομικών Υπαλλήλων, 2 Εκπρόσωποι των ΟΤΑ, 2 από το χώρο των τηλεπικοινωνιών, 1 εκπρόσωπος του Συλλόγου Ιδιωτικών Υπαλλήλων, 1 εκπρόσωπος του ΔΣ του Συλλόγου Προπτυχιακών Φοιτητών του Τμήματος Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, 1 εκπρόσωπος επιχειρησιακού (εργατικού) σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων, 1 εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ και 1 εκπρόσωπος της Επιτροπής Αγώνα Εργαζομένων στα Κοινωφελή Προγράμματα του ΟΑΕΔ. Με επιστολή τους χαιρέτισαν 7 καθηγητές πανεπιστημιακών ιδρυμάτων όλης της χώρα, 4 επικεφαλής συνδικαλιστών οργανώσεων-ενώσεων από το χώρο της Υγείας και της Παροχής Υπηρεσιών, 3 Δημοτικές Παρατάξεις (2 Θεσσαλονίκης και 1 Ρόδου). 2 Δ.Σ ΕΛΜΕ εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας. 2 Συντονιστικά Συμβούλια Συνδικαλιστικών Κινήσεων και 3 Πολιτικές Κινήσεις-Οργανώσεις του Εξωκοινοβουλευτικού Χώρου. 

Όλοι οι ομιλητές-εκπρόσωποι των κομματικών και συνδικαλιστικών φορέων αλλά και οι υπογράφοντες των επιστολών δεσμεύτηκαν για την εντατικοποίηση των σχέσεων τους με τις δομές της Κοινωνικής Πρόνοιας της Ρόδου και την προώθηση του μηνύματος της αναγκαιότητας επίλυσης των αιτημάτων των εργαζομένων του ΚΚΠΠ ΝΑ στις κεντρικές επιτροπές των φορέων τους ώστε να προωθηθούν κοινοβουλευτικά και συνδικαλιστικά τα 
αιτήματα των εργαζομένων. Κυριότερα εκ των οποίων είναι : 
  • Να αναβαθμιστούν οι εγκαταστάσεις Πρόνοιας με σύγχρονες υποδομές σε τεχνολογικό και υλικοτεχνικό εξοπλισμό. 
  • Να αυξηθούν οι κρατικοί πόροι για την ανάπτυξη νέων αναγκαίων μονάδων υγείας- πρόνοιας και εκσυγχρονισμό των υπαρχουσών, για την προσφορά υπηρεσιών πρόνοιας και κοινωνικών παρεμβάσεων στην Κοινότητα και στις ευάλωτες Κοινωνικές Ομάδες 
  • Να καλυφθούν με επαρκή χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, οι αυξημένες ανάγκες των δομών πρόνοιας και της υγείας, με εργαζόμενους σε οργανικές θέσεις 
  • Αναβάθμιση των Κοινωνικών Δομών με αύξηση των θέσεων για όλες τις ειδικότητες, ιδιαίτερα αυτών που σήμερα υπάρχουν ελλείψεις. 
  • Άμεσα να ανανεωθεί το Ειδικό Πρόγραμμα Απασχόλησης του ΟΑΕΔ ( που λήγει το 2020) και να προχωρήσει η διαδικασία μονιμοποίησης του Επιστημονικού Προσωπικού από προγράμματα του ΟΑΕΔ προκειμένου να αποφευχθεί η υπο-στελέχωση των Μονάδων Πρόνοιας και η διάρρηξη των σχέσεων μεταξύ Κοινωνικών Επιστημόνων και Περιθαλπόμενων. 
  • Την προώθηση συγκρότησης ενός νέου κλαδικού σωματείου, σχεδιασμένο και δομημένο πάνω στη διαλεκτική σχέση Εργαζομένων-Κοινωνίας. 

Οι εργαζόμενες και εργαζόμενοι, βιώνοντας το αίσθημα της ανασφάλειας λόγω της παροδικότητας του συγκεκριμένου προγράμματος, και θεωρώντας καθήκον τους τη διεκδίκηση της ανανέωσης (αν όχι της μονιμοποίησης) της εργασιακής τους θέσης, όπως και την περαιτέρω στελέχωση των δομών κοινωνικής πρόνοιας της Ρόδου. Αναγνωρίζοντας πως το καθεστώς της ανεργίας παραμένει προ των πυλών και πως δεν καταπολεμάται με τέτοιου πρόσκαιρου χαρακτήρα προγράμματα, οφείλουμε πρωτίστως να διεκδικηθούν από τις νέες και τους νέους επιστήμονες-εργαζόμενους το βιοτικό και εργασιακό επίπεδο που τους αξίζει. 

Κάτω από την ανάγκη, λοιπόν, της διεκδίκησης των δικαιωμάτων και των αναγκών τους, οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι στο ΚΚΠΠ Νοτίου Αιγαίου, προχώρησαν, στη γνωστοποίηση στις τοπικές οργανώσεις τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στις συγκεκριμένες υπηρεσίες. Ιδιαίτερα ο τομέα μας, η Κοινωνική Πρόνοια, ένας τομέας που έχει αποδεκατιστεί διαχρονικά, δεν μπορεί να καλύψει τον ίδιο το σκοπό της ύπαρξής του. 

Οι δομές στο Νότιο Αιγαίο έχουν φτάσει σε οριακό σημείο, εγκυμονώντας κινδύνους. Οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι σ’αυτές τις δομές γνωστοποίησαν πως παρέχουν τις υπηρεσίες σε κοινωνικά αποκλεισμένες ομάδες χωρίς να πληρούνται κατ’ ελάχιστο οι προϋποθέσεις της επιστημονικό-τεχνικής ανάπτυξης της σύγχρονης κοινωνίας. Σε αντίθεση με τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες των τοπικών κοινωνιών, όπως η φτώχεια, η εξάρτηση, η φροντίδα των ΑμΕΑ και της τρίτης ηλικίας, η παιδική πρόνοια. Η εργασίας μας έχει ημερομηνία λήξης, αφήνοντας μετέωρους τους ανθρώπους με τους οποίους έχουν δουλέψει για 12 ολόκληρους μήνες. Μια προσπάθεια που γίνεται χωρίς τα απαραίτητα υλικοτεχνικά μέσα και χωρίς τον απαιτούμενο χρόνο για την αξιοποίηση της ανατροφοδότησης που παίρνουν από τους περιθαλπόμενους. 

Στο Δεύτερο τμήμα της συνέλευσης, όπου δεν παρέστησαν οι εκπρόσωποι φορέων αποφασίστηκαν με ευρεία πλειοψηφία από το σώμα των εργαζομένων: 

Συναντήσεις με: 
  • όλους τους άμεσα εμπλεκόμενους συνδικαλιστικούς φορείς και τα σωματεία εργαζομένων του Ν. Δωδεκανήσου αλλά και σε πανελλαδικό επίπεδο, ζητώντας τη στήριξή τους στο αίτημά μας για άμεση ανανέωση του προγράμματος εφόσον καλύπτουμε τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες των υπηρεσιών 
  • τους αιρετούς εκπροσώπους σε επίπεδο νομού αλλά και περιφέρειας 
  • τους εργαζόμενους σε Κέντρα Κοινωνικής Πρόνοιας του προγράμματος ΟΑΕΔ των 5.500 ανέργων που τοποθετήθηκαν σε δομές σε πανελλαδικό επίπεδο αλλά και τους αντίστοιχους του προγράμματος κοινωφελούς εργασίας. 
  • Όλα τα τοπικά ΜΜΕ σχετικά με την κινητοποίησή τους. Για τους παραπάνω λόγους, ψηφίστηκε 5μελής μεικτή διοικούσα επιτροπή των Εργαζομένων. Η επιτροπή αυτή θα είναι επιφορτισμένη με το καθήκον εκπλήρωσης όλων των παραπάνω δράσεων και την ενίσχυση της συνεργασίας με κοινωνικούς, συνδικαλιστικούς και πολιτικούς φορείς της χώρα και σε δεύτερο χρόνο να τρέξει τη διαδικασία συγκρότησης πανελλαδικού κλαδικού σωματείου σε συνεργασία με τους συναδέλφους των Κέντρων Κοινωνικής Πρόνοιας σε όλη τη χώρα, ανοιχτό προς την κοινωνία. Ένα νέο κλαδικό σωματείο σχεδιασμένο και δομημένο πάνω στη διαλεκτική σχέση Εργαζομένων-Κοινωνίας. 

Η διάρθρωση της Διοικούσας Επιτροπής είναι : 
Πρόεδρος Δ.Ε: Δαμιανάκης Νικόλαος (Ορφανοτροφείο Θηλέων) 
Αντιπρόεδρος Δ.Ε:  Αιδινίδης Σάββας (Διοικητική Υπηρεσίας) 
Γραμματέας Δ.Ε: Κοσμά Μαρία (Χαραλάμπειο Γηροκομείο) Ταμείας Δ.Ε: Γιάννος Λεωνίδας (Παράρτημα Κολυμπίων) 
Μέλος Δ.Ε: Μουστάκας Χρήστος (Παράρτημα Αγίου Αντρέα) 

Τέλος οριστικοποιήθηκε από το σώμα το κάλεσμα προς όλες τις μαχητικές δυνάμεις των εργαζομένων ζητώντας τους να στηρίξουν την προσπάθεια οργανωτικής μας συσπείρωσης, συμμαχώντας στον αγώνα για την Προστασία του Θεσμού της Κοινωνικής Πρόνοιας και προτείνοντάς μας κατευθύνσεις ενισχυτικές στη συνέχιση της προσπάθειάς μας. 

ΠΑΓΙΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ 

Να αποτελέσει η προσπάθειά αυτή, τη βάση πολιτικής, επιστημονικής και επαγγελματικής συγκρότησης ενός ευρύτερου κοινωνικού μετώπου δυνάμεων, για την υπεράσπιση και ανάπτυξη του Δημόσιου Τομέα Υγείας – Πρόνοιας όχι μόνο της Ρόδου αλλά και όλης της χώρας. 

Στην διάθεση σας πάντα, 
Διοικούσα επιτροπή. 

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2019

Ο Σκάι και ο Ολοκληρωτισμός




του Βασίλη Λιόση


Ο ΣΚΑΪ είναι γνωστό ότι ειδικεύεται με ιδιαίτερο ζήλο στον αντικομμουνισμό και σε ό,τι πιο οπισθοδρομικό. Στο πλαίσιο αυτού του «ευγενούς» αγώνα του άνοιξε συζήτηση (στον ραδιοφωνικό σταθμό) με θέμα τον «ολοκληρωτισμό του 20ου αιώνα». Συντονιστής των συζητήσεων, ποιος άλλος, ο Πορτοσάλτε γνωστός για την αλλεργία του σε ό,τι παραπέμπει στις κομμουνιστικές ιδέες. Αναλυτές του φαινομένου του «ολοκληρωτισμού» οι Θάνος Βερέμης, Θανάσης Διαμαντόπουλος, Νίκος Μαραντζίδης, Χαράλαμπος Παπασωτηρίου και Ευάνθης Χατζηβασιλείου, οι περισσότεροι αν όχι όλοι συχνοί θαμώνες του σταθμού.

Οι αναλυτές με πολύ μεγάλη προχειρότητα σκέψης απεφάνθησαν:

  • Τα δημοψηφίσματα είναι επικίνδυνα για τη δημοκρατία γιατί εισάγουν το δίπολο του ΝΑΙ-ΟΧΙ (Διαμαντόπουλος).
  • Για την άνοδο του ναζισμού ούτε λίγο ούτε πολύ υπαίτιος ήταν ο γερμανικός λαός που τον ψήφισε (Διαμαντόπουλος).
  • Ο Χίτλερ εκμηδένισε την ανεργία (Διαμαντόπουλος).
  • Η ιδεολογική μήτρα του ναζισμού και του λενινισμού βρίσκεται στη βία των ανθρώπων (Διαμαντόπουλος).
  • Τα δύο καθεστώτα του κομμουνισμού και του φασισμού είχαν εκπληκτικά καλή σχέση με το ψέμα (Διαμαντόπουλος).
  • Είναι μύθος ότι οι ναζί στηρίχθηκαν από το μεγάλο κεφάλαιο (Χατζηβασιλείου).
  • Κομμουνισμός και φασισμός παρουσίασαν μεγάλες ομοιότητες στην οικονομία (Μαραντζίδης).


Η απάντηση τέτοιων αιτιάσεων όπως οι παραπάνω απαιτεί παράθεση πολλών στοιχείων. Ωστόσο, θα σταθούμε σε ορισμένα, κατά τη γνώμη μας, κομβικά σημεία έστω και κωδικοποιημένα.


Ας ξεκινήσουμε με το ερώτημα «ποιος βοήθησε τον Χίτλερ»;

  • Κατά τη διάρκεια της επαναστατικής περιόδου 1918-1923 το Γενικό Επιτελείο Στρατού θεωρούσε πως οι ναζί και όσοι βρίσκονταν πέριξ τους, αποτελούσαν μία χρήσιμη και αντίρροπη δύναμη απέναντι στο εργατικό κίνημα. Συγχρόνως η σκέψη για πραξικόπημα ήταν πάντα ζωντανή.
  • Οι βιομήχανοι παράλληλα επισήμαιναν την ανάγκη επιβολής δικτατορίας. Προμήνυμα για τι θα ακολουθούσε αποτέλεσε η κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης από την κυβέρνηση της Βαυαρίας.
  • Στη Γερμανία των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του 1920 εμφανίστηκαν και αναπτύχθηκαν ακροδεξιές οργανώσεις, οι οποίες χρηματοδοτήθηκαν από το κεφάλαιο.
  • Στο συλλαλητήριο του ναζιστικού κόμματος το 1929, στη Νυρεμβέργη μεταξύ άλλων συμμετείχε και ο μεγαλοβιομήχανος Ρουρ Έμιλ Κίρντορφ, αφεντικό του μεγάλου κονσόρτσιουμ της μεταλλουργίας Gelsenkirchen.
  • Στις 27 Ιανουαρίου του 1932, όπως και το 1929 σε συνάντηση που έλαβε χώρα στο Ντύσελντορφ, ο Χίτλερ ανέπτυξε το πρόγραμμά του σε τριακόσιους εκπροσώπους του μεγάλου χρηματιστικού-βιομηχανικού κεφαλαίου, υποσχόμενος να ξεριζώσει τον μαρξισμό από τη Γερμανία.
  • Το 1932 ο Χίτλερ διορίστηκε στη θέση του καγκελάριου το 1932, ενώ δεν είχε κερδίσει τις εκλογές.
  • Τον Φεβρουάριο του 1933 ο Χίτλερ εγκαινίασε μία έκθεση αυτοκινήτων στο Βερολίνο όπου εξήγγειλε ένα πρόγραμμα κατασκευής αυτοκινητόδρομων και μείωσης φόρων προκειμένου να βοηθηθούν οι αυτοκινητοβιομηχανίες. Ο Χίτλερ «έκλεινε το μάτι» στο μεγάλο κεφάλαιο, δηλώνοντάς τους πως «εγώ είμαι ο άνθρωπός σας». Το μεγάλο κεφάλαιο ανταποκρίθηκε στο «κλείσιμο του ματιού» με την πλουσιοπάροχη στήριξή του.
  • Τις πρώτες ημέρες του Ιανουαρίου του 1933 στην Κολωνία στο σπίτι του τραπεζίτη Σρέντερ, πραγματοποιείται συνάντηση όπου πρωτοκλασάτοι Γερμανοί αστοί (Φέγκλερ, Κίρντορφ, Τίσεν, Σρέντερ) συνομίλησαν με τον Πάπεν, τον Χούγκεμπεργκ και τον Χίτλερ. Το πρόβλημα της παράδοσης της εξουσίας λύθηκε με την απόφαση αυτή να δοθεί στους ναζί.

Όλα αυτά πριν την αναρρίχηση των ναζί στην εξουσία. Κατόπιν της αναρρίχησής τους οι μπίζνες ανάμεσα στον ναζισμό και στο μεγάλο κεφάλαιο ήταν τεραστίων διαστάσεων.


Ας συνεχίσουμε με το ερώτημα «Ο Χίτλερ μηδένισε την ανεργία;»

Τα στοιχεία που υπάρχουν δείχνουν πως τα στατιστικά στοιχεία στη ναζιστική Γερμανία μαγειρεύονταν ποικιλοτρόπως και αυτό που είχε δημιουργηθεί ήταν μία ψευδής εικόνα. Συγκεκριμένα: πρώτο, μέσω της χορήγησης δανείων γάμου σε ζευγάρια που επρόκειτο να παντρευτούν, οι γυναίκες υποχρεώνονταν να αποσυρθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα από την αγορά εργασίας, με αποτέλεσμα να μην υπολογίζονται στη λίστα των ανέργων. Δεύτερο, μέσω των πιέσεων για εγγραφή των εργαζομένων στην «Υπηρεσία Εθελοντικής Εργασίας». Συχνά άνεργοι εργάτες υποχρεώνονταν να επιλέξουν αγροτικές δουλειές, διαφορετικά έχαναν τα επιδόματα που λάμβαναν μέχρι εκείνη τη στιγμή. Σε πολλές περιπτώσεις οι αμοιβές αυτών των εργατών ήταν χαμηλότερες από τα επιδόματα. Τρίτο, μέσω της διασταλτικής έννοιας της εργασίας, αφού ως εργαζόμενοι λογίζονταν άνθρωποι που ως μέλη της οικογένειας βοηθούσαν χωρίς αμοιβή στις αγροτικές εργασίες. Επιπλέον, η «εθελοντική» εργασία ήταν άμισθη εργασία συνδεδεμένη με την Πρόνοια και βρισκόταν εκτός του νομικού πλαισίου που όριζε τις εργασιακές σχέσεις. Τέταρτο, με την καθιέρωση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας τον Μάιο του 1935.

Με βάση όλα αυτά υπολογίζεται πως στη Γερμανία εκείνης της εποχής υπήρχαν τουλάχιστον 1,5 εκατομμύριο «αόρατοι» άνεργοι με αποτέλεσμα τα λιγότερα από δύο εκατομμύρια ανέργων που υπολόγιζαν οι στατιστικές των ναζί, έφταναν στην πραγματικότητα κοντά στα τέσσερα εκατομμύρια. Οι ναζί ισχυρίζονταν πως σε διάστημα δύο ετών είχαν απορροφήσει 8 εκατομμύρια ανέργους. Όμως, το 70% περίπου των θέσεων εργασίας που δημιουργήθηκαν από το καθεστώς ήταν στο πλαίσιο των δημόσιων έργων και το εργατικό δυναμικό που απασχολείτο σε αυτό ήταν στη βάση της «εθελοντικής» εργασίας. Μάλιστα, οι συνθήκες εργασίας στους αυτοκινητόδρομους ήταν τόσο σκληρές, οι μερίδες του συσσιτίου τόσο μικρές, οι ώρες απασχόλησης τόσο πολλές, που συχνά σημειώνονταν στασιασμοί και απεργίες. Οι πιο «ανήσυχοι» στάλθηκαν στο Νταχάου για «επανεκπαίδευση», προκειμένου να παραδειγματιστούν όσοι έμεναν πίσω.

Η κοινωνική πρόνοια των ναζί όχι μόνο ήταν κίβδηλη αλλά επιτελούσε ένα πολιτικό και ιδεολογικό ρόλο. Μέσω των γραφείων Πρόνοιας συλλέγονταν πληροφορίες για εκατομμύρια πολίτες, οι οποίοι στη συνέχεια κατηγοριοποιούνταν. Έτσι, δημιουργείτο η κατηγορία των αντικοινωνικών μέσω μιας φυλετικής και κοινωνικής διύλισης. Οι ναζί αποκαλούσαν αυτή την κοινωνική κατηγορία ως απόβλητα και η κατάληξη των αποβλήτων ήταν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και η φυσική εξόντωση. Εν τέλει, υπήρξε μία μείωση της ανεργίας, αφού υπολογίζεται πως στη Γερμανία του 1933 υπήρχαν 6 εκατομμύρια άνεργοι, αλλά σε κάθε περίπτωση η μείωση απείχε πολύ από τα χαλκευμένα στοιχεία που παρουσίαζε το ναζιστικό καθεστώς.


Τρίτο ερώτημα: υπήρχαν ομοιότητες στην οικονομία ανάμεσα σε κομμουνισμό και φασισμό;

Το απόφθεγμα περί ομοιοτήτων αποτελεί μία μεγάλη ιδεολογική και πολιτική απάτη και μάλιστα συνειδητή. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που μας λένε βλακωδώς ότι η Ελλάδα είναι η τελευταία σοβιετική δημοκρατία. Η διαπίστωση περί πολλών μεγάλων ομοιοτήτων στην οικονομία ανάμεσα στον κομμουνισμό και στον φασισμό εμπεριέχει μεθοδολογικά και επιστημονικά λάθη και ταυτόχρονα μπόλικη πώρωση (αυτό το τελευταίο το λέμε και ταξικό μίσος).

Στην περίπτωση του επιστημονικού και μεθοδολογικού λάθους οι βαθυστόχαστοι αναλυτές δεν απαντάνε σε μερικά βασικά ερωτήματα και ούτε και τους τα θέτει κάποιος στις στημένες συζητήσεις τους:

α) Από πού τεκμαίρεται η υπεροχή του κρατικού τομέα στην οικονομία την περίοδο της ναζιστικής εξουσίας;

β) Η μεγάλη συμμετοχή του κρατικού τομέα συνιστά σοσιαλισμό; Αν ναι, θα πρέπει να καταλήξουμε στο απίθανο συμπέρασμα πως η Ευρώπη μεταπολεμικά ήταν καθολικά σοσιαλιστική, αφού είχε επικρατήσει το διαχειριστικό μοντέλο του κεϋνσιανισμού και των κρατικοποιήσεων. Ανάμεσα στις σοσιαλιστικές χώρες θα πρέπει να συμπεριλάβουμε την Ιταλία, τη Γερμανία, τη Σουηδία κ.ά.

γ) Το κυριότερο, όμως, που δεν μας λένε και επιμελώς το ξεχνάνε είναι τούτο: υπήρχε ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες; Από την άλλη στη ναζιστική Γερμανία η οικονομία ήταν ή όχι καπιταλιστική;


*  *  *  *


Η θεωρία του ολοκληρωτισμού, οικοδομημένη στα πιο αντιδραστικά think tank δεν είναι απόρροια κάποιων δημοκρατικών ευαισθησιών. Δεν στοχεύει στο πλάτεμα της δημοκρατίας και σε μία αντικειμενική ιστορική ανάλυση. Δεν υπάρχει καμία αντικειμενικότητα όταν τα ιστορικά στοιχεία κατακρεουργούνται για να μην πούμε ότι αποκρύπτονται επιμελώς. Η θεωρία του ολοκληρωτισμού δεν είναι αντιφασιστική. Άλλωστε ο καθηγητής Διαμαντόπουλος δεν θέλει τα δημοψηφίσματα που τα θεωρεί στοιχείο του ολοκληρωτισμού. Είναι θεωρία αντικομμουνιστική. Θεωρία που εξισώνει τις δυο ιδεολογίες και τα δύο συστήματα δεν λαμβάνει υπόψη τα αίτια γέννησής τους, το γεγονός ότι διαφοροποιούνται δραματικά στην κοινωνική τους στόχευση, στο ότι ο σοσιαλισμός προκύπτει ως προϊόν κοινωνικής επανάστασης, στο ότι ο κομμουνισμός δεν είναι εθνικιστικός, ρατσιστικός και μισάνθρωπος σε αντίθεση με τον ναζισμό, στο ότι ο ναζισμός γεννήθηκε στο έδαφος του καπιταλισμού, στο ότι οι νεοναζί σε όλο τον κόσμο προκύπτουν από τη σαπίλα του καπιταλισμού και με πολιτική και οικονομική στήριξη του κεφαλαίου. Και βεβαίως βεβαίως δεν λαμβάνει υπόψη το πώς νικήθηκε ο ναζισμός. Αν δεν υπήρχε Σοβιετική Ένωση, κύριοι ανιστόρητοι και άθλιοι αντικομμουνιστές, το πιθανότερο είναι η Ευρώπη να ήταν υπό ναζιστική κατοχή στο σύνολό της. Ας μην ξεχνάμε πως η Γαλλία παραδόθηκε στη Γερμανία σε μία εβδομάδα. Η ταύτιση κομμουνισμού φασισμού είναι ύβρις απέναντι στα 25 εκατομμύρια νεκρών σοβιετικών πολιτών. Οι Έλληνες απολογητές διανοούμενοι, αν υποθέσουμε ότι είναι  τέτοιοι (αναφερόμαστε στο διανοούμενοι και όχι στο απολογητές), δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να αναμασάνε τη Χάνα Άρεντ, τον Άρθουρ Κέστλερ και άλλους πατενταρισμένους αντικομμουνιστές με πολλούς εξ αυτών να είναι επαγγελματίες αντικομμουνιστές με την πραγματική έννοια του όρου. Επομένως, δεν έχουν και καμία πρωτοτυπία στη σκέψη τους. Απλώς μηρυκάζουν τα έτοιμα. Πάντως, σε περίπτωση που δεν είναι εις γνώση τους, τους γνωστοποιούμε την «περίφημη» ρήση ενός κορυφαίου αντικομμουνιστή, του Ερνστ Νόλτε με βάση την οποία «Η ιστορικογενετική εκδοχή της θεωρίας του ολοκληρωτισμού είναι συνεπώς ένα ανεξάρτητο Παράδειγμα, και είναι ξεκάθαρο, ότι αυτή προσεγγίζει τόσο τον κομμουνισμό όσο και τον εθνικοσοσιαλισμό περισσότερο βαθιά απ’ ό,τι η στρουκτουροαναλυτική εκδοχή, αφού λαμβάνει υπόψη αυτό που είναι κοινό και των δυο κινημάτων και καθεστώτων, δηλαδή την αυτοαντίληψή τους ως “δράση” και ως “αντίδραση”. Τίποτα δεν προκύπτει απ’ αυτή επιτακτικότερα από τη θέση, ότι το “Γκουλάγκ” ήταν πρωταρχικότερο από το “Άουσβιτς”». Με άλλα λόγια κατά τους θεωρητικούς του ολοκληρωτισμού ο κομμουνισμός ήταν ο προθάλαμος του φασισμού. Και εις ανώτερα…


Υ.Γ.1: Οι κύριοι καθηγητές που με τόσο στόμφο, ένταση και ζήλο καταφέρονται ενάντια στον κρατισμό, είναι αυτοί που πληρώνονται από το κράτος για να χύνουν στα φοιτητικά αμφιθέατρα και στα Μέσα Ενημέρωσης ανενόχλητοι το αντικομμουνιστικό τους δηλητήριο. Δηλαδή, τους πληρώνουμε όλοι εμείς για να επιδοθούν στο «θεάρεστο» έργο τους. Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε.


Υ.Γ.2: Θα προτείναμε στον ΣΚΑΪ στην επόμενη συζήτηση να προσκαλέσει και την άλλη άποψη. Διαφορετικά αν όλοι ομονοούν μπορεί ο σταθμός και ο Πορτοσάλτε να κατηγορηθούν για ολοκληρωτισμό…

Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2019

Ένα καλό βήμα πρέπει να έχει συνέχεια



του Δημήτρη Καλτσώνη

Καθώς έχουμε απομακρυνθεί από το 1974, είναι πολύ σημαντικό να επανέλθει το Κυπριακό στην πραγματική του βάση. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία και επειδή, δεδομένης της μεταβολής του διεθνούς περιβάλλοντος, η ουσία του προβλήματος συχνά συγκαλύπτεται. Το ζήτημα είναι ότι το 40% ενός ανεξάρτητου κράτους μέλους του ΟΗΕ βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή. Επομένως, το Κυπριακό δεν επιτρέπεται να εγκλωβίζεται στο τρίγωνο Ελλάδα - Τουρκία - ΝΑΤΟ. 

Η διεθνής κοινότητα είναι η μόνη κατάλληλη να επιληφθεί του θέματος. Βέβαια πρέπει να υπολογίζεται πάντοτε με ρεαλισμό η κατάσταση. Το κύρος του ΟΗΕ έχει υποχωρήσει τις τελευταίες δεκαετίες ενώ πάντοτε, εκ των πραγμάτων, εμφιλοχωρούσαν στις αποφάσεις του σκοπιμότητες.
Η προσφυγή της Κύπρου στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ μπορεί υπό προϋποθέσεις να ανοίξει νέους δρόμους. Η προσφυγή έχει ως βασική επιδίωξη την επαναβεβαίωση των Ψηφισμάτων του ΟΗΕ. Αυτό θα πρέπει πρωτίστως να σημαίνει απομάκρυνση όλων των ξένων βάσεων και στρατευμάτων, απελευθέρωση και επανένωση στη βάση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. 

Ωστόσο, υπό τη μορφή αυτή δεν είναι δυνατό να προωθείται μια συνομοσπονδία, ένα προτεκτοράτο τύπου Βοσνίας, μια συγκόληση κρατιδίων, που θα είναι αιωνίως ευάλωτα και υποτελή στις ξένες παρεμβάσεις όπως ουσιαστικά προέβλεπε το σχέδιο Ανάν. Ο συσχετισμός, ως γνωστόν, δεν είναι ευνοϊκός. Από την πλευρά των ΗΠΑ δεν αναμένεται κάτι νέο. 

Οι ΗΠΑ δεν διακρίνονται για το σεβασμό τους στο διεθνές δίκαιο. Παράλληλα, δεν έχει ακουστεί ποτέ, ούτε ένα έστω υποκριτικό για τις ευθύνες τους στην κυπριακή τραγωδία. Οι προσφάτες τοποθετήσεις τους ότι οι σχέσεις ΗΠΑ και Κύπρου "βρίσκονται σε ιστορικό υψηλό" δεν πρέπει, κατά την άποψή μου, να λαμβάνονται τοις μετρητοίς. Ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα Τζ. Πάιατ μας το θύμισε εμμέσως με τον τρόπο του, όταν υπογράμμισε προχτές ότι η Τουρκία πρέπει να μείνει στη σφαίρα επιρροής της Δύσης.Στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ συμμετέχουν η Ρωσία και η Κίνα, δυο μεγάλες δυνάμεις που παραδοσιακά, έστω με διακυμάνσεις, στήριξαν την Κύπρο. 

Η βούληση αλλά και οι δυνατότητες των χωρών αυτών προσδιορίζονται από τα δικά τους αυτοτελή συμφέροντα και το συσχετισμό ισχύος. Περιορίζεται επίσης η εμβέλεια και η ευχέρεια των κινήσεών τους από το γεγονός ότι η Κύπρος είναι μέλος της ΕΕ, έχει στο έδαφός της βρετανικές βάσεις και "ανήκει στη Δύση". Δεν είναι εύκολο και συχνά ούτε επιθυμητό να παρεμβαίνει κανείς στα του οίκου των άλλων. Σε κάθε περίπτωση, παρά τις υπαρκτές δυσκολίες, η προσφυγή της Κύπρου στον ΟΗΕ μετά την αποτυχία του Κραν Μοντανά είναι βήμα στη σωστή κατεύθυνση. Αρκεί να μην μείνει μετέωρο. Καλό θα ήταν να ακολουθήσουν τα επόμενα, και κυρίως να βρίσκονται στην ίδια κατεύθυνση.