Στα πλαίσια της εκδήλωσης της Πρωτοβουλίας των 1000 στο προαύλιο της ΕΡΤ με θέμα : "ΕΡΤ, κρίση, αγώνες, Αριστερά", ο Σύλλογος "Γ.Κορδάτος" πραγματοποιήσε παρέμβαση με ομιλητή τον Βασίλη Σουλιώτη μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου την οποία και παρουσιάζουμε
Τα δύο πρόσωπα της ενότητας
O σύλλογος διάδοσης της μαρξιστικής σκέψης «Γιάννης Κορδάτος» χαιρετίζει τους εργαζόμενους της ΕΡΤ και τον αγώνα τους δηλώνοντας την ταξική του αλληλεγγύη. Ο αγώνας των εργαζομένων στην ΕΡΤ διεξάγεται σε μία χρονική συγκυρία κατά την οποία ο ελληνικός λαός δέχεται την μεγαλύτερη αντιλαϊκή επίθεση των τελευταίων δεκαετιών ενώ ταυτόχρονα αυτός αποτελεί έναν κρίκο στην αλυσίδα των αγώνων που ξεκίνησαν από το 2010 και συνεχίζονται μέχρι σήμερα μετρώντας δεκάδες πανελλαδικές -και όχι μόνο- απεργίες, συλλαλητήρια, αλλά και άλλες δράσεις στους εργασιακούς χώρους και στις γειτονιές. Σε καμία περίπτωση όλες αυτές οι κινητοποιήσεις των χιλιάδων αυτών ανθρώπων δεν μπόρεσαν να αναχαιτίσουν την πρωτοφανή αυτή επίθεση. Ποια είναι λοιπόν τα συμπεράσματα που πρέπει να βγάλει το οργανωμένο κίνημα από τις πολιτικές επιλογές του αυτής την τριετία;
Αν κανείς δεν προστρέξει στην ασφάλεια του επιχειρήματος του «κόσμου που δεν τραβάει» θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπος με την προβληματική, του, κατά πόσο οι πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς μπόρεσαν να διατυπώσουν μια πολιτική πρόταση που θα πείσει τα λαϊκά στρώματα και θα τα εντάξει στον αγώνα για την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών και των εκφραστών τους ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ κλπ και συνδικαλιστικά των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ.
Ποιά λοιπόν μπορεί και πρέπει να είναι μια τέτοια πρόταση ; Κατά την γνώμη μας αυτή πρέπει να εμπεριέχει την πολιτική βούληση για την συγκρότηση ενός λαϊκού μετώπου που θα αντιμάχεται τα διεθνή και ξένα μονοπώλια, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς των ΗΠΑ και της ΕΕ, θα υπερασπίζεται τις εργατικές κατακτήσεις και τα δημοκρατικά δικαιώματα μαχόμενο την εργοδοτική τρομοκρατία, τον κρατικό αυταρχισμό, τις παρακρατικές -φασιστικές οργανώσεις.
Ταυτόχρονα πρέπει να πούμε ότι, όσο η άρνηση για οποιαδήποτε συγκρότηση πολιτικής συμμαχίας αποτελεί μια βαθιά λανθασμένη πολιτικά αντίληψη, άλλο τόσο και η επίκληση από πολιτικές δυνάμεις γενικά για «μέτωπα»,για «ενότητα» ή για «κυβερνήσεις της αριστεράς» θα πρέπει να μας βρει απέναντι όταν αυτή αποτελεί άλλοθι για την εξαπάτηση του λαού , εξαπάτηση η όποια έγκειται στην συνειδητή καλλιέργεια αυταπατών ότι όλοι θα βολευτούμε, και η αστική τάξη και η εργατική, και η Ε.Ε. και οι λαοί, και ο καταπιεστής και ο καταπιεζόμενος.
Θεωρούμε ότι δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι εγκλωβισμένες στη λογική του ευρώ και της ΕΕ, υποταγμένες στη λογική των ανοιγμάτων στην κεντροαριστερά και στο κέντρο. Ολισθαίνουν διαρκώς σε διατυπώσεις που αποδυναμώνουν τα λαϊκά αιτήματα: έτσι, από τη διαγραφή του χρέους μετατοπίστηκαν στην επαναδιαπραγμάτευση, από την εθνικοποίηση των τραπεζών στη γενικόλογη φόρμουλα του δημόσιου ελέγχου, από την κατάργηση των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων στην επαναδιαπραγμάτευση και, πρόσφατα, στο εθνικό σύμφωνο ανάπτυξης με τον ΣΕΒ. Αδυνατούν κατά συνέπεια να διατυπώσουν μια στοιχειωδώς ριζοσπαστική, φιλολαϊκή πρόταση διεξόδου.
Αντίθετα το λαϊκό μέτωπο πρέπει να οικοδομηθεί μέσα από την οργανωμένη δράση του λαού. Ένα τέτοιο μέτωπο μπορεί να επιβάλλει την θέληση του μόνο αν στηρίζεται στον λαό που οργανωμένος σε σωματεία, εργατικές και λαϊκές επιτροπές και συνελεύσεις θα περιφρουρήσει τις κατακτήσεις του. Ταυτόχρονα όμως όχι μόνο δεν θα απορρίπτει το ενδεχόμενο δημιουργίας κυβέρνησης μέσα στα πλαίσια του αστικού κοινοβουλίου αλλά θα εργαστεί και για μια τέτοια προοπτική.
Μέσα σε αυτό το μέτωπο οι κομμουνιστές και άλλες πολιτικές δυνάμεις θα μιλάνε για την άμεση ανάγκη για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας και κάποιοι άλλοι πιθανά όχι, και με αυτό εννοώ ότι δεν μπορεί να είναι προαπαιτούμενη η συμφωνία του στρατηγικού στόχου για την δημιουργία ενός τέτοιου μετώπου, θα είναι όμως προαπαιτούμενοι μια σειρά από όρους με βασικότερους τους εξής:
• Ακύρωση δανειακής σύμβασης, μνημονίων και άρνηση της πληρωμής του χρέους.
• Αντίθεση στα μέτρα και στις κατευθύνσεις της ΕΕ, έξοδο από την ευρωζώνη και τελικά από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ
• Εθνικοποίηση όλων των τραπεζών, των ΔΕΚΟ, μεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικών τομέων και εγκαθίδρυση εργατικού και λαϊκού ελέγχου.
• Ριζοσπαστικός εκδημοκρατισμός του πολιτικού συστήματος, του εκλογικού συστήματος, της Δικαιοσύνης, των ενόπλων δυνάμεων, των σωμάτων ασφαλείας.
Για να γίνουν όμως όλα αυτά θα πρέπει πρώτα το λαϊκό μέτωπο να έχει συγκροτηθεί ΧΘΕΣ στην Χαλυβουργία, στις περιφρουρήσεις των λιμανιών και στις απεργίες των καθηγητών, θα έπρεπε να χτίζεται εδώ στο προαύλιο της ΕΡΤ από τους εργαζόμενους της, δίπλα δίπλα με τους εργαζόμενους του Γενικού Νοσοκομείου Πατησίων και της Πολυκλινικής Αθηνών, των Ταχυδρομείων, της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας και συνολικά κάθε επιχείρησης της οποίας η εργαζόμενη απειλούνται με απόλυση.
Εξάλλου αγαπητοί φίλοι και φίλες ποτέ η ανθρώπινη ιστορία δεν είχε κενά στην εξέλιξη των κοινωνιών, ανεξάρτητα με το αν αυτές οι εξελίξεις ήταν κάποιες φορές προς τα πίσω και βαθιά συντηρητικές. Αν η αριστερά δεν μπορέσει να απαντήσει τότε ακόμα πιο σκοτεινές μέρες περιμένουν την ελληνική εργατική τάξη, τους νέους, τους ανθρώπους που παράγουν τον πλούτο σε αυτόν εδώ τον τόπο.