Η
οικονομική κρίση και οι συνέπειες της για τη συντριπτική πλειοψηφία του
εργαζόμενου λαού αλλά και για πολλές πλευρές της κοινωνικής ζωής, καθιστούν
αναγκαία τη συζήτηση προτάσεων και την αναζήτηση λύσεων για τα τεράστια
προβλήματα που βιώνει η πλειονότητα των
Ελλήνων. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι φανερό ότι πρέπει να σπάσουν τα
δεσμά της τρόικας, της ΕΕ, του ΔΝΤ και των εγχώριων εταίρων τους. Είναι ανάγκη η χώρα και ο λαός να απαλλαγούν από τη θηλιά
της εκμετάλλευσης, της καταλήστευσης του κοινωνικού και φυσικού πλούτου, της
καταπίεσης και του εκφασισμού κάθε πλευράς της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και η λιτότητα συντρίβει την οικονομία
της χώρας, η κατάσταση του λαού είναι οριακή. Αυτή η κατάσταση
είναι από μόνη της αρκετή για να αναδείξει την ανάγκη συγκρότησης ενός μετώπου
αντίστασης και ανατροπής.
Αναγνωρίζοντας αυτή την ανάγκη, θα
πρέπει να προσδιοριστούν οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που θα αντιπαλέψουν
αυτή την κατάσταση, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα το πλαίσιο των θέσεων που θα
κινηθούν.
Ποιες κοινωνικές δυνάμεις έχουν ανάγκη
από μια τέτοια διέξοδο; Πρώτα απ’
όλα, έχει ανάγκη η εργατική τάξη, ο βασικός παραγωγός του κοινωνικού πλούτου,
οι εργατοϋπάλληλοι, η στρατιά των ανέργων. Έχουν ανάγκη τα μεσαία στρώματα της
πόλης και του χωριού, οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες και αγρότες, η εργαζόμενη
και άνεργη διανόηση, οι επιστήμονες και οι καλλιτέχνες, η νεολαία, οι γυναίκες,
τα κοινωνικά κινήματα για την εθνική ανεξαρτησία, την ειρήνη, για τις
δημοκρατικές ελευθερίες, για το περιβάλλον, τα κινήματα αλληλεγγύης.
Κλειδί
για την επίτευξη αυτής της λύσης είναι η ενότητα των λαϊκών δυνάμεων, πρώτα απ’
όλα η ενότητα της εργατικής τάξης.
Ένα
τέτοιο Λαϊκό μέτωπο θα έχει αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, περιεχόμενο.
Θα είναι μέτωπο δημοκρατικό και πατριωτικό. Θα αντιμάχεται τα δεσμά της
εξάρτησης από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, θα αγωνίζεται για την εθνική ανεξαρτησία και
την αποδέσμευσή του από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα παλεύει ενάντια στο σκληρό
πυρήνα της αστικής τάξης, τα ντόπια και ξένα μονοπώλια.
Είμαστε
υπέρ της άρνησης πληρωμής του χρέους και της μονομερούς διαγραφής του. Είμαστε
υπέρ της κατάργησης των μνημονίων και όλων των δανειακών συμβάσεων και των νομοθετικών
ρυθμίσεων που προκύπτουν απ’ αυτά.
Το Μέτωπο δεν μπορεί παρά να είναι μια κοινωνική και
πολιτική συμμαχία, δεν μπορεί παρά να στηρίζεται στο μαζικό κίνημα, να έχει
πρόγραμμα διεκδικήσεων και πάλης.
Προϋπόθεση για τη συμμετοχή σε μια τέτοια προσπάθεια
δεν είναι η ιδεολογικο-πολιτική συμφωνία εφ όλης της ύλης, αλλά η συμφωνία σε
ένα πλαίσιο με τέτοιο προσανατολισμό.
Η αγωνιστική ενότητα και συσπείρωση όχι μόνο δεν
αναιρούν, αλλά υπογραμμίζουν τη δυνατότητα και την ανάγκη ιδεολογικο-πολιτικής
διαπάλης ανάμεσα στις διάφορες δυνάμεις, που διατηρούν την αυτοτέλειά τους.
Ποιές
πολιτικές δυνάμεις μπορούν να
συμμετέχουν σε ένα τέτοιο μέτωπο;
Ο λαός αναζητά, εναλλακτική λύση. Οι απαντήσεις έπρεπε
να έρθουν από το χώρο της Αριστεράς, αλλά δυστυχώς δεν ήρθαν. Οι ηγεσίες των
βασικών πολιτικών δυνάμεων που αυτοπροσδιορίζονται στο χώρο αυτό είναι
εγκλωβισμένες σε αδιέξοδες για το λαό κατευθύνσεις.
Άλλες, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι υποταγμένες στη λογική
του ευρώ και της ΕΕ., στη λογική των ανοιγμάτων στην κεντροαριστερά και στο
κέντρο. Άλλες δυνάμεις, όπως η ηγεσία του ΚΚΕ αλλά και μέρος της
εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, φαίνεται να είναι εγκλωβισμένες σε μια πολιτική
υπερεπαναστατικού απομονωτισμού, σε μια στείρα επαναστατική, αντικαπιταλιστική
φρασεολογία χωρίς διατύπωση άμεσων, μεταβατικών προτάσεων διεξόδου, χωρίς
πραγματική διάθεση συνεργασίας. Υπάρχουν όμως διάχυτες δυνάμεις που αναζητούν
εναγωνίως τη διέξοδο. Κάποιες προβληματίζονται ή και πραγματοποιούν γόνιμη
στροφή. Η συζήτηση μπορεί να αποσαφηνίσει περαιτέρω αυτές τις προσεγγίσεις.
Υπάρχει ακόμη η μεγάλη λαϊκή δεξαμενή, η μεγάλη
κοινωνικο-πολιτική δύναμη των ανένταχτων αριστερών, προοδευτικών, δημοκρατικά
και πατριωτικά σκεπτόμενων ανθρώπων. Υπάρχει η νέα γενιά που αναζητά μέσα από
τους δικούς της δρόμους τα σύγχρονα απελευθερωτικά οράματα.
Σε αυτές τις συνθήκες της οικονομικής κρίσης και της
αδυναμίας απάντησης του λαού απέναντι στην επίθεση που δέχεται, είναι φανερή η
έλλειψη ενός κομμουνιστικού κόμματος που
θα αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα συγκρότησης ενός τέτοιου μετώπου και που με
τον τρόπο δράσης και οργάνωσης του, θα μπορέσει να αποτελέσει το εργαλείο για
την ανασύνταξη και την μαζικοποίηση του λαϊκού κινήματος.
*Ο σύλλογος «ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΡΔΑΤΟΣ» δεν είναι πολιτικός
φορέας για να συμμετέχει σε πολιτικές κινήσεις. Θα συνδράμει την οποιαδήποτε
προσπάθεια στη κατεύθυνση συγκρότησης ενός κοινωνικοπολιτικού μετώπου, που θα
δώσει ελπίδα και προοπτική στους αγώνες
για την υπεράσπιση της ζωής και των δικαιωμάτων του λαού.
ΤΟ Δ.Σ. του
Συλλόγου «ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΡΔΑΤΟΣ»